Revival Genker Jaarbeurs

Om een beeld te krijgen van deze destijds iconische beurs brachten we drie mensen samen aan tafel in de gezellige sfeer van restaurant The Thrill. Het gaat om bestuurder André Remans, notaris Ivo Vrancken en advocaat Yves Daenen. Ivo (1987-1993 en 2000-2015) en André (1993-2000) waren destijds voorzitter van Unizo Genk en daardoor gedurende jaren nauw betrokken bij de organisatie van de Genker Jaarbeurs. Ivo en Yves hebben de beurs ook leren kennen via hun respectievelijke vaders – wijlen hoofdgriffier Paul Vrancken, als gedelegeerd beheerder, en wijlen advocaat en oud-schepen Jean Daenen, als voorzitter, – die de organisatie van de beurs vanaf 1962 onder hun beheer hadden. Het wordt dan ook een heel geanimeerd gesprek met dit drietal dat enkel maar met heel veel enthousiasme terugkijkt op de ‘gouden’ jaren van de beurs.

“De allereerste Jaarbeurs in Genk werd in 1928 georganiseerd,” gaat Ivo Vrancken van start. “Wijlen Michel Driessen was toen voorzitter van de Christelijke Genker Middenstand, nu Unizo Genk. De eerste beurs vond plaats in enkele schoollokalen. Al snel verhuisde ze naar het toenmalige Stationsplein (nu de Europalaan ter hoogte van Shopping Center 1) en nog later naar het Stadsplein en vond plaats in fraai opgestelde tenten en paviljoenen. Steeds op zoek naar een nog betere accommodatie, verhuisde de beurs in 1978 tenslotte naar de Limburghal. De Jaarbeurs was trouwens één van de grondleggers van de Limburghal in Genk.

De organisatie van de Jaarbeurs werd begin jaren ’90 overgedragen aan NCMV-Limburg, die mee door een evoluerende maatschappij, het nut van dergelijke beurs niet meer inzagen, zodat de jaarbeurs kort daarna een stille dood stierf.”

“De Genker Jaarbeurs was eigenlijk veel meer dan een beurs op zich,” neemt Yves Daenen over. “Ook de beleving en het feest vieren waren erg belangrijk. De beurs vond niet voor niets plaats tijdens de grote Genkse 1 meiviering. Er werd een spiegeltent in de buurt geplaatst en er waren optredens voorzien. Heel belangrijk waren de verschillende centraal geplaatste horecazaken en horecapleintjes op de beurs.” André Remans herinnert zich dat netjes uitgedoste hostessen die hun opleiding kregen in het Limburgse Vormingscentrum (huidige Syntra) de mensen welkom heetten aan de ingang. “Alles straalde netheid en formaliteit uit.  Naast de economische actualiteit werd ieder jaar een gastland met hun voornaamste producten, kunst en folklore in beeld gebracht. Ambassades en consulaten van die landen werden aangesproken en hadden via hun toeristische diensten een belangrijke inbreng in de Jaarbeurs.”  “Uitgenodigd worden op de openingsplechtigheid was een grote eer,” gaat Yves Daenen verder.  Mensen uit de politiek, verenigingen, handels- en bedrijfsleven wilden er absoluut bij zijn.” “Maar ook de gewone man kwam er ruim aan zijn trekken,” gaat het drietal verder.

“Zowat alle naoorlogse uitvindingen uit tuin en keuken werden er voorgesteld en standhouders deden er gouden zaken. Maar zoals hoger al aangehaald, ook ‘beleving’ en gezelligheid waren belangrijke troeven.” Yves Daenen: “Mijn vader omschrijft in zijn boek de toenmalige beurs als: Een smaakvolle creatie in een sfeer van schoonheid, feest, pittoreske folklore, temperament, vreugde en Bourgondische gezelligheid!” En daarmee heb je meteen een mooie omschrijving van de Genker Jaarbeurs van destijds.